Eurosonic 13 januari 2012

Vandaag begin ik in de machinefabriek. Fionn Regan treedt daar op. Deze Ierse troubadour trekt al een redelijk gevulde zaal, die ademloos naar zijn ballades luistert. Mooi begin van de avond.

 

Gauw door naar de naastgelegen 3FM Cathedral. Daar hoor ik nog net de laatste twee nummers van Makebelieve. Deze local heroes hebben afscheid genomen van basist Jasper en daarvoor een nieuwe bassist en een toetsenist in dienst genomen. De toetsen voegen wel wat toe aan de sound van de groep.
Aan de andere kant van de zaal staat ook een podium, waar de internationale acts optreden. Emeli Sandé is een van de beloftes voor 2012 volgens de  BBC. Deze dame stond met haar soul-funk-rock al in het voorprogramma van Coldplay. Na het eerste nummer snappen we dat ook. Een stem als een klok en een lekkere beat brengen het publiek in de nog wat kille tent in beweging. De band staat op enige afstand van Emeli, want zij eist alle aandacht op. lekker optreden dat eindigt met "heaven". 

  

Weer door naar het Paleis, waar in de Brasserie Bart Constant staat. Deze voormalige producer van Voist heeft nu zijn eigen sound gevonden. Electro met een flinke beat. Nadat het geluid een beetje ingeregeld is klinkt het bepaald niet verkeerd. Ook nog te zien tijdens Noorderslag, maar dan wel geprogrammeerd tijdens de Popprijs en tegelijk met Blaudzun. Kansloos dus dat we hem nog een keer zien.
In de grote zaal van het Paleis staat French Films. Deze Finnen waren woensdagavond ook al te bewonderen. We krijgen lekker opzwepende nummers die ergens het midden houden tussen Kaiser Chiefs en The Beach Boys. Als halverwege het eerste nummer de zangmicrofoons eindelijk goed ingeregeld zijn, blijkt waar de kracht van deze groep ligt. Wisselende zang van verschillende bandleden leiden tot "rocking close harmony" waar je vrolijk van wordt en de heupen van gaan bewegen. Deze jongens willen we graag nog een keer terug zien.

Op de fiets naar Huize Maas waar op het hoofdpodium de laatste naweeën van Baskerville nog klinken terwijl Funeral Suits al is begonnen op het voorpodium. Deze mannen hebben genoeg power om de aandacht op te eisen. Met hun alternative rock brengen ze een lekkere sound. Prima band, waarvoor Ierland wel te klein zal worden.
We blijven in Ierse sferen door naar de A-kerk te gaan. Daar staan na elkaar Foy Vance en Mathew and the Atlas geprogrammeerd. Het is nog wat leeg en koud in de kerk, maar Foy Vance weet met zijn optreden het select aanwezige publiek te boeien en enthousiast te krijgen. Marcus Foster komt hem ook nog even in de backing vocals versterken. Hij sluit af met een onversterkt nummer, waarbij hij het muziek mee laat zingen en langzaam van het podium verdwijnt. Gaaf optreden, lijkt me een goede kandidaat voor Into The Great Wide Open.

 

De avond sluiten we af met Mathew and the Atlas. Voorafgaand aan het optreden verontschuldigt Mathew zich voor het feit dat ze niet met een band, maar maar met z'n tweeën zijn. Met banjo en gitaar brengen ze mooie ballades. Mathews stem heeft een zekere rauwheid die aan William Elliot Whitmore doet denken. De podiumpresentatie van de twee heren is echter een stuk minder dan bij Foy Vance. Vlak voor het einde verlaten we de kerk. Prima nieuwe locatie voor Eurosonic.
Morgen weer verder met Noorderslag.