Eurosonic 2015 De Woensdag

De woensdag groeit langzamerhand uit tot een volwaardige festivaldag. Er is al veel randprogramma en ook zijn er tegenwoordig bands die alleen op de woensdag staan. 's Middags al naar een 3fm container met Triana Park uit Letland. Bandje met een zangeres die een beetje aan Gwen Stefani van No Doubt doet denken. Maar bij het laatste akoestische nummer blijkt dat haar zangbereik wel vrij beperkt is en al snel in een beetje schreeuwerig geluid omslaat.

In de Oosterstraat heeft Excelsior Recordings  een tijdelijke winkel ingericht met veel vinyl, unieke drukwerken van Vera, prima koffie en een podium waar met enige regelmaat bands staan. Deze middag staat oa. Jacco Gardner er. De hoed is afgezet en het luchtorgel vervangen door elektronische toetsen en een Amerikaans bandlid. De sound is redelijk hetzelfde gebleven. Klinkt vertrouwd en is zeker niet verkeerd.

Het avondprogramma begint met het Britse Aquilo. Vier jonge jongens die met veel toetsen en meerstemmige zang een light versie van The XX neerzetten. Zeker geen verkeerd begin van de avond en dat vonden er meer, want de zaal zat goed vol. De nummers blijven boeien, maar het slotnummer "You There" steekt er qua compositie wel  bovenuit. Als  ze nog wat meer nummers van dat niveau maken, dan komt het wel goed.

We komen niet meer in Grand Theatre Up bij Junius Meyvant. Met 120 stoelen is dat toch wel een heel klein zaaltje. We wachten beneden op Mammut. Deze IJslands band brengt stevige rock met een zangeres die het blijkbaar heel koud heeft. Over haar zwart-witte jurkje draagt ze een dikke winterjas. Na twee nummers hebben we het wel gezien. Zoals Prediker zegt:"Niets nieuws onder de zon."

We gaan in de rij voor SOAK een Ierse Singer-songwriter die door de BBC als een van de 15 talenten van 2015 is uitgeroepen.  De kleine bovenzaal van het Grand Theatre zit vol, Minimaal uitgelicht brengt de kleine dame een prachtige ingetogen set.  De zaal is muisstil en alleen de spiegelreflex geluiden van de massaal toegestroomde fotografen zijn tijdens de nummers te horen. De zang is bewogen en je voelt de binding van de zangeres met de sterk autobiografische teksten, Hoogtepuntje van de avond.

Op tijd bij SOAK vertrokken om Catfish and The Bottlemen te zien in de Spiegel. Dat blijkt een onmogelijke missie. Ze treden helaas maar een keer op, dus helaas. Na wat omzwervingen door naar Huize Maas voor Freddie Dickson en zijn band. Ook hij staat er alleen vanavond. In een propvol front podium zien we een prima Engelse band die een beetje het midden houdt tussen het jonge U2 en en The Simple Minds van het eerste uur. Erg prettige band die we graag nog eens terug zien dit jaar.

Door naar de kelder van het  News Café waar het IJslandse Vök staat. Het is er bomvol wat natuurlijk leidt tot de tweet "Vök wat is het druk". Een vrij bombastische elektro sound met een blonde zangeres.  Het klinkt goed, maar is niet  heel spannend.

Bij Vera in de rij voor Oscar & The Wolf. We moeten ruim 20 minuten wachten, maar zijn net op tijd voor het  begin van de set binnen. Deze Belgische band heeft in eigen land al een flinke naam en nu moet Europa er aan geloven . Dat gaat met dit optreden denk ik wel  lukken. Naar mate de set vordert wordt het publiek steeds enthousiaster en met een geweldige toegift die start met een ingetogen versie van "Freed from Desire" en eindigt met de hit "Strange Entity" gaat de zaal helemaal los.  Betere reclame kun je als band niet hebben. We drinken nog een biertje en gaan tevreden naar huis.